Hallo, daar zijn we weer. We willen graag gebruik maken van de goede wifi die we hier hebben, daarom alweer een update. Deze gaat over de afgelopen 3 dagen die we doorbrachten in Tadoussac en Alma. In Tadoussac draait alles om walvissen, in Alma en omgeving staat de bosbes centraal. 

Strand bij Tadoussac

Duinen bij Tadoussac

Bij Tadoussac komt de Sagueney-rivier uit in de Saint Lawrence-rivier. Het water van de Sagueney is koud en zoet, dat van de Saint Lawrence zout en warmer. Waar deze waters mengen, komt veel krill voor en daar zijn walvissen dol op. In de lente komen verschillende soorten walvissen vanuit de oceaan hier op af. De witte beluga, een kleinere walvis-soort, is het hele jaar hier te vinden.
In de zomer zijn ze meestal vanaf de kust zichtbaar, maar nu is het nog vroeg in het seizoen en daarom is het lang niet zeker dat er nu al walvissen te zien zijn. We spraken dinsdag een whale watcher bij een observatiepunt. Hij zat daar al de hele dag met zijn verrekijker te speuren, maar had nog niets gezien. Twee Nederlandse gasten in onze B&B waren met de boot op whalewatch-excursie geweest en hadden alleen een paar zeehonden gezien. Wij deden woensdag (17/5) dezelfde excursie en hadden dan ook niet al te hoge verwachtingen…..

Een enthousiaste “naturaliste” legde op de boot van alles uit over walvissen en waar we op moesten letten. Alle mensen op de boot speurden naar alle kanten het water af op een teken van walvis-leven. Dat was heel spannend. Eerst zagen we heel in de verte enkele beluga’s. Je mag met de boot niet dichter naar ze toe  varen, omdat ze beschermd zijn. Maar al gauw werd het echt spectaculair en zagen we meerdere keren, en ook heel dicht bij de boot, een “minke whale” (=dwergvinvis) opduiken. Dat was echt super! Het is zelfs gelukt om er een op een foto te krijgen.

Een ‘minke whale’!

De Saguenay-rivier stroomt door een fjord de Saint Lawrence in. Donderdag (18/5) reden we langs de fjord naar het westen. Prachtig weer en mooie uitzichten. We maakten onderweg een paar wandelingen.

Mist boven Ste Marguerite-rivier

Baai bij Ste-Rose-du-Nord

De laatste wandeling was een spannende klim naar een hooggelegen kruis. Spannend, niet alleen vanwege het pad ernaartoe, maar ook vanwege dreigende lucht. Op de top was het nog droog, maar op weg naar beneden barstte een hevig onweer los. Gelukkig hadden we droge kleren in de auto.

We eindigden donderdag in Alma, bij het Lac Saint-Jean. Om het Lac Saint-Jean loopt een mooie fietsroute, Véloroute des Bleuets (260km). Het was ons plan om deze route in 4 dagen te gaan fietsen. Vanwege het wisselende weer en het uitblijven van de lente (“printemps tardif” noemen ze dat hier), hadden we dat plan een week geleden al laten varen. Onze B&B-gastvrouw vertelde dat vanwege het hoge water door de vele regen van de afgelopen tijd, een deel van de fietsroute is afgesloten. We hebben dus een goede beslissing genomen.
Vandaag (vrijdag 19/5) reden we het meer rond. Mooi zonnig weer, maar erg koud. We zagen regelmatig het fietspad lopen, maar waren toch blij dat we in de auto zaten.

En hoe zit het dan met die bosbessen ? De fietsroute heet niet voor niets “Bleuets”. Rond het Lac Saint-Jean zijn heel veel velden met bosbessen. Alles heeft hier een link met de bosbes, namen van hotels, winkels, producten, straatnaambordjes. Zelfs de mensen uit deze regio worden “Bleuets” genoemd. In de lente kleuren de bosbesvelden overigens rood.

Morgen gaan we weer verder, op weg naar Québec-stad. Daarover de volgende keer.