We hebben 2 dagen gefietst over een voormalige spoorlijn, ten westen van Victoria. Ook verkenden we de westkust van Vancouver Island.
Van 1922 tot 1931 reed er tussen Victoria en het mijnstadje Leechtown 2x per dag een passagierstreintje dat de bijnaam “Galloping Goose” had. Het spoorwegtraject is tegenwoordig een recreatieve route van ruim 55km met de naam Galloping Goose Trail. We vonden het een mooie gelegenheid om weer eens een stukje te fietsen.
Vóór we er aan konden beginnen hadden we een logistieke puzzel op te lossen, met het oog op de fietsverhuur, het vervoer van onze auto en bagage en de locatie van de B&B die we hadden gereserveerd. Uiteindelijk hebben we de Goose-trail heen én weer gefietst.
Op maandag (31/7) startten we aan het begin van de Goose-trail in Victoria. Het was even zoeken en het duurde een poosje vóór we het stedelijke gebied achter ons konden laten, maar vervolgens fietsten we heerlijk autovrij over een breed pad, door landelijk gebied. Het was prachtig zonnig weer.
We reden tot km-paal 30 en keerden toen om en fietsten dezelfde route weer terug naar Victoria.
Daar leverden we onze huurfietsen in, haalden de auto op bij ons (vorige) hotel en reden naar de B&B: een prachtig gelegen landhuis aan een baaitje van het Sooke Basin, direct aan de Goose-trail gelegen (ter hoogte van km-paal 37).
De volgende dag (dinsdag 1/8) was het opnieuw prachtig weer. Nog warmer dan de vorige dag. In Sooke, een plaatsje in de buurt van onze B&B, konden we fietsen huren. Vandaar reden we de kortste weg naar de Goose-trail en kwamen uit bij km-paal 42. We reden toen eerst naar km-paal 30 terug en daarna helemaal door naar het einde (voorbij km 55). Deze dag ging de route vrijwel geheel door ongerept bos, langs de baai, langs een rivier (diep onder ons) en over enkele mooie ‘trestles’. De trail eindigde op de plek waar vroeger het mijnstadje Leechtown was. Daar is echter niets meer van terug te vinden.
We fietsten terug naar Sooke en maakten daar nog een leuke wandeling over de Whiffin Spit, een lange golfbreker die de binnenhaven beschermt.
Omdat we vooraf nog niet hadden bedacht hoe we het zouden doen met de Goose-trail, hadden we 3 nachten in de B&B gereserveerd. We hadden dus een dag over. Die dag (woensdag 2/8) hebben we de (zuidelijke) westkust van Vancouver Island bezocht.
We reden een mooie (auto)tocht en maakten onderweg enkele (wandel)uitstapjes naar verschillende stranden.
Een daarvan was Botanical Beach: bij laag water ontstaan er in de rotsen allemaal poeltjes waarin je mooie waterplanten, schelpen en zee-anemonen kunt zien. We hadden het goed getimed en waren precies op het juiste moment op het strand, waar we heerlijk over de rotsen hebben gestruind.
Donderdag (3/8) was onze laatste dag op Vancouver Island. Op weg naar Nanaimo, de plaats waar de veerboot naar het vasteland vertrekt, bezochten we Fort Rod Hill & het Fisgard Lighthouse. Het was erg warm en ook erg smoky door de bosbranden die nog steeds gaande zijn.
Fort Rod Hill is een echt verdedigingsfort, in 1878 aangelegd om de toegang naar de haven van Victoria te bewaken. Tot in de 2e wereldoorlog is het fort bemand geweest, al heeft men er nooit echt in actie hoeven komen. Het fort is vooral als trainingskamp gebruikt. Het naastgelegen Fisgard Lighthouse (uit 1860) was de eerste vuurtoren aan de westkust van Canada.
Fort en vuurtoren zijn beiden een National Historic Site van Parks Canada, en we werden er verrast met maar liefst 3 sets Rode Stoelen. Waarschijnlijk de laatste van onze reis …
Een stukje verder stopten we in het plaatsje Duncan, dat zichzelf “City of Totems” noemt. In 1985 is hier een groot aantal totempalen geplaatst. Vooral om toeristen te trekken, maar ook wel om de tradities van de lokale First Nations te eren. Alle totems zijn gemaakt door First Nations Master Carvers. We wandelden een “totem tour” langs zo’n 40 palen. Bij iedere paal stond een bordje met uitleg. Daardoor weten we nu bijvoorbeeld dat bepaalde dieren in de geschiedenis van de First Nations een grote rol spelen, zoals de raaf, de arend, de beer, de walvis. Deze dieren zie je dan ook vaak op de palen terugkomen. Zo’n totempaal eert de Spirit van de voorouders én van die dieren.
We eindigden de dag in Nanaimo, een havenstad. Warmte en rook in de lucht maakten dat het erg benauwd was. We waren deze keer blij dat we een kamer met airconditioning hadden.
Nanaimo
Petra & Marion op reis 
Hallo Marion en Petra,
Hebben jullie toch nog even lekker kunnen fietsen en in een wel heel mooie omgeving. Lekker op brede wegen zonder dat de auto’s je lastig vallen. Jammer dat je af en toe nog last hebt van de gevolgen van de bosbranden. Toch weer de rode stoelen gevonden, jammer dat dan de laatste zullen zijn. Doe totempalen zien er mooi uit maar fijn dat er een uitleg bij gegeven is. Geniet van de airconditioning!!
Groeten,
AD
LikeLike