De laatste plaats die we in Canada een paar dagen bezochten, was Whistler, een winter- én zomersportdorp, prachtig gelegen tussen de bergen. De weg er naar toe, de Sea to the Sky – Highway, is ook een schitterende weg. Wij verheugden ons er erg op. Helaas kwamen de verwachtingen niet helemaal uit. 

Toen we vrijdagochtend (4/8) om half 7 met de ferry de haven van Nanaimo verlieten, zagen we de zon opkomen als een rode bal achter dichte rookwolken. De smoky atmosfeer die we de laatste dagen op Vancouver Island ook al hadden waargenomen, leek boven het vasteland nog veel erger.

Na aankomst en ontbijt in Horseshoe Bay, reden we de bergen in over de Sea to Sky Highway. Deze weg staat bekend om zijn “breathtaking scenery”. Nou, we snakten inderdaad naar adem, maar dat had een heel andere reden. Van de “scenery” was helemaal niets te zien, zo dicht zat de lucht. Dat we de bergen in reden, merkten we alleen aan de bochtige weg en het geluid van de automotor.

Alice Lake

Uitzicht richting Daisy Lake

We stopten onderweg voor een paar korte wandelingen, o.a. naar de Shannon Falls (met 335 meter de 3^e hoogste waterval van British Columbia) en de Brandywine Falls. Beide watervallen konden we gelukkig van redelijk dichtbij bekijken.

Shannon Falls

Shannon Falls

Brandywine Falls

Het gebied rond Whistler is begin 20^e eeuw als toeristenstad begonnen, met een lodge aan een meer. In de jaren 60 werd de eerste skilift aangelegd en kwam het wintersporttoerisme op gang. Extra bekendheid kreeg Whistler toen in 2010 de ski- en slee-onderdelen van de Olympische Spelen hier werden gehouden. Het huidige dorp bestaat volledig uit hotels, restaurants en winkels, aangelegd langs autovrije kronkelige straatjes. Het idee van het dorp is, dat mensen er al slenterend verdwalen en uiteindelijk de weg wel weer terugvinden. Het zweverige idee werd dit weekend versterkt, omdat er een Wanderlust-festival was: het was een en al yoga en mindfulness wat de klok sloeg. Overal liepen mensen in sportmaillots met opgerolde yogamatjes onder de arm. Grappig was dat het thema van het festival was “Find Your True North”. Wij waren ook steeds op zoek: we hadden moeite om ons te oriënteren, omdat op de plattegrond noord en zuid was omgedraaid.

De rookwolken waar Whistler in gehuld was, zorgden er niet alleen voor dat we geen mooie uitzichten hadden, er werd ook afgeraden om je fysiek zwaar in te spannen. Wij hadden zaterdagochtend weer een Parkrun (5km-loop) willen doen, maar die was afgelast. In plaats daarvan hebben we ’s middags een kanotocht gemaakt van het ene bergmeer (Alta Lake) naar het andere bergmeer (Green Lake), via de River of Golden Dreams, een smal en bochtig riviertje.

Zondag (6/8) nog steeds veel rook en nóg meer waarschuwingen om vooral rustig aan te doen. We zijn gaan fietsen over de Valley Trail, een grotendeels geasfalteerd fietspad door het dal rond Whistler. Door bos, langs meertjes en langs de rivier waar we de dag ervoor gekanood hadden. We merkten dat de lucht erg zwaar was: na 20 km fietsen waren we echt moe !

De rest van de dag hebben we lekker met een leesboek op het Olympisch grasveld gezeten. Dit is een mooi centraal veld, waar vrijdag- en zaterdagavond openlucht-concerten waren.

Whistler werd niet helemaal wat we ons er van hadden voorgesteld, maar afgezien van de bosbrandrook was dit wel een heel relaxte plek om te verblijven. Morgen (maandag) gaan we terug naar Vancouver voor de laatste paar dagen in Canada.