Er ligt hier sneeuw. Oude sneeuw, dat wel. We rijden richting het noordoosten. Voor komende nacht wordt nachtvorst voorspeld.
Tot gisteren waren we in Montréal, de grootste Franstalige stad na Parijs. Petra voelde zich er helemaal thuis, ook al is dat Canadese Frans moeilijk te verstaan. Wij vonden Montréal geen mooie stad: wolkenkrabbers en oudere gebouwen kriskras door elkaar en heel veel autoverkeer en wegwerkzaamheden. 

We kwamen op woensdag (19/4) in de stromende regen aan in Montréal. We hadden nog tijd en besloten om linea recta naar het Parc Olympique te rijden voor een bezoek aan het stadion. Door het slechte weer en talloze omleidingen én omdat we de juiste ingang niet konden vinden, waren we er om 2 minuten over 4. De laatste rondleiding van de dag was toen net vertrokken….

Donderdag (20/4) was het droog. We hebben te voet de stad verkend. Om de hoek van onze ‘loft’ was de Notre Dame: van buiten lijkt het een kleine versie van de Notre Dame in Parijs; van binnen lijkt het meer op de Sainte Chapelle. We vonden de binnenkant erg mooi, vooral het blauw.

Interieur van de Notre Dame

Door het ‘vreemde’ centrum van de stad liepen we naar de Mont Royal, een heuvel (234m) waar de stad zijn naam aan te danken heeft. Het is ingericht als park door de man die ook Central Park in New York heeft ontworpen. Ook hier wordt veel hardgelopen. Via talloze trappen bereikten we de top en het uitzichtpunt (Kondiaronk).

Uitzicht vanaf Kondiaronk Lookout

Vrijdag (21/4) regende het weer en daarom verplaatsten wij ons per metro. We keerden terug naar het Parc Olympique, waar we ruim op tijd waren voor de eerste rondleiding. Was heel erg leuk.
Naast het stadion staat de Tour Montréal (165m), de hoogste schuine toren ter wereld en blikvanger van het Parc Olympique en Montréal. We konden de toren helaas niet op i.v.m. renovatiewerkzaamheden. Dat was wel toepasselijk want tijdens de Olympische Spelen in 1976, was de toren nog lang niet klaar door problemen bij de bouw. Dat was niet erg, want de enige functie van de toren is het omhoog houden van het dak van het stadion. Maar tijdens de Spelen was het dak open, omdat de Goden mee moeten kunnen kijken. Pas 11 jaar na de Spelen was de toren eindelijk klaar.

’s Middags bezochten we het Oratoire Saint Joseph, een gigantisch heiligdom gewijd aan Jozef. We hadden er nog niet eerder van gehoord en waren nogal verrast door de omvang. Het is de grootste kerk van Canada en de koepel is na die van de Sint Pieter, de grootste ter wereld. De kerk is uitgegroeid van een kleine kapel in 1904 tot een enorme basiliek van 6 verdiepingen in 1967.

Oratoire Saint Joseph

Gisteren (zaterdag 22/4) hebben we Montréal verlaten en we zijn nu op weg naar Gaspésie, langs de Saint Lawrence-rivier richting de Atlantische Oceaan. We blijven nog even in Quebec, het Franstalige deel van Canada.