We zijn 5 dagen op Newfoundland geweest. Dat was een bijzondere ervaring. We zijn van de havenstad Channel-Port aux Basques in het zuidoosten helemaal naar het noordelijkste puntje gereden (700km). Het is daar het einde van de wereld. Grappig dat we juist op dat punt van onze reis het dichtst bij huis waren.
We hebben veel gezien, zoals een eland midden op de weg! Maar dat was zeker niet het enige bijzondere. 

Newfoundland, uit te spreken met de klemtoon op New, wordt ook wel “the Rock” genoemd. Dat is niet voor niets, want het hele eiland is eigenlijk één grote verzameling rotsen. Er groeit niet veel. Langs de kust zijn veel kleine vissersplaatsjes. In het binnenland zijn vooral bergen en meertjes.
Wij vonden het een heel mooi eiland. Er lag nog heel veel sneeuw en dat zorgde voor prachtige vergezichten. De mensen van hier die we spraken, zeiden allemaal dat we in de zomer terug moeten komen, omdat het dan nog veel mooier is.

Donderdag (4/5) reden we van Port aux Basques over de enige weg die naar het noorden gaat. We zaten in de auto alleen maar stil om ons heen te kijken. Zo indrukwekkend was de ongerepte natuur. Na ongeveer 350km reden we Gros Morne National Park binnen. Het Visitor Centre was open en we kregen uitgebreide informatie over wandelingen en dingen om te zien. We maakten meteen een eerste wandeling bij Norris Point, waar we een geweldig uitzicht hadden op het water en de bergen.

’s Avonds keken we bij de vuurtoren van Rocky Harbour naar een prachtige zonsondergang.

Vrijdag (5/5) hebben we het National Park verder verkend. Eerst gingen we naar de Tablelands. Dit zijn tafelbergen. Ze zijn miljoenen jaren geleden ontstaan toen aardplaten tegen elkaar botsten: deze bergen werden toen uit de aardkorst omhoog geduwd. Ze bestaan uit een bijzonder soort geelkleurige steen, dat normaal alleen ondergronds te vinden is. Door de samenstelling van dit gesteente kan er niets groeien. We maakten een prachtige wandeling. Door de sneeuw was het soms moeilijk om het pad te vinden.

Daarna gingen we naar de kliffen bij Green Point. Ook al een uniek geologisch verschijnsel: hier zijn heel bijzondere fossielen gevonden, waardoor men in het gesteente vrij nauwkeurig de grens heeft kunnen vaststellen tussen 2 belangrijke geologische tijdperken. We vonden het jammer dat we hier niet meer verstand van hadden, want we wisten eigenlijk niet goed waar we precies naar aan het kijken waren.

We hebben nog andere wandelingen gemaakt, o.a. naar Western Brook Pond, een fjordenmeer, omgeven door hoge rotsen.

Zaterdag (6/5) gingen we naar de noordelijkste punt van Newfoundland. Het was een mooie route. Eerst langs de kust via kleine vissersdorpjes. Naarmate we noordelijker kwamen zagen we in de zee steeds meer ijsbergjes. Omdat het helder was konden we aan de overkant van het water Labrador zien liggen. Labrador vormt samen met Newfoundland één provincie. Pas in 1949 is deze provincie, als laatste, officieel deel van Canada geworden.

Ons ultieme doel van deze dag was l’Anse aux Meadows. Dit is een historische plek waar rond het jaar 1000 de Vikingen, onder leiding van Leif Erikson, aan land zijn gekomen. Zij hebben dus Amerika ontdekt, 500 jaar eerder dan Columbus. De Vikingen bouwden hier een kleine nederzetting. Lange tijd hebben de plaatselijke bewoners gedacht dat het een oud Indiaans kampement was. Pas 50 jaar geleden is vastgesteld dat het om overblijfselen van de Vikingen-nederzetting gaat.

De toegangsweg en parkeerplaats van deze site waren keurig sneeuwvrij gemaakt. Het verdere terrein helaas niet. We hebben een stukje van de wandelroute over het terrein kunnen lopen, dankzij dappere voorgangers, wiens voetstappen wij konden volgen in de sneeuw. Wij vonden het hoe dan ook heel bijzonder om deze plek te bezoeken.

Zondag (7/5) reden we terug naar het zuiden. We vertrokken in dichte mist vanuit St. Anthony. Na een paar uur rijden werden wij verrast door een eland midden op de weg. We waren  ‘moose alert’ dus we stonden op tijd stil. Later huppelde ook een kariboe over de weg.

We brachten een bezoek aan Port au Choix, een schiereiland waar sporen van bewoning zijn gevonden van verschillende Eskimo-stammen. Dit is met een aantal sculpturen uitgebeeld.

Vandaag (maandag 8/5) vertrokken we uit Deer Lake en maakten een tussenstop in Corner Brook. We zagen daar het  monument van Captain James Cook. We kenden hem als degene die Nieuw Zeeland in kaart heeft gebracht. De informatieborden leerden ons dat hij zijn carrière als cartograaf in Newfoundland is begonnen.

We reden het laatste stuk terug naar Port aux Basques. Het viel ons op dat er door het goede weer van de laatste dagen, enorm veel sneeuw was verdwenen. Het goede weer overigens ook: ruim vóór Port aux Basques werd het verkeer aangeraden van de weg te gaan in verband met zware windstoten. Maar ja, waar moet je dan heen ?
We zijn gelukkig veilig aangekomen in Port aux Basques en hopen dat morgen de boot naar Nova Scotia wél gaat (vandaag zijn zowel de dag- als de nachtboot gecanceld vanwege de wind).