We maakten dit stukje gisteren toen we zaten te wachten op de boot naar Newfoundland. Op de boot hadden we geen wifi, daarom plaatsen we het nu we inmiddels de oversteek gemaakt hebben.

We zitten te wachten op de boot naar Newfoundland. We hebben net een uurtje in de zon gezeten en dat was erg lekker na een hele dag kou en regen gisteren. Het weer gaat hier erg op en neer, de ene dag stralend & lekkere temperatuur en de volgende dag winterse kou & regen.
Afgelopen 2 dagen waren we op Cape Breton. 

Cape Breton is eigenlijk een eiland. Sinds 1955 is het via de Canso Causeway (een dam met een draaibrug) verbonden met de rest van Nova Scotia. Hoofdattractie van Cape Breton is de Cabot Trail, een prachtige route van ongeveer 300 km langs de kust en door highlands. Maandag (1/5) reden we ongeveer 2/3 van de trail. Het was mooi weer, met naarmate de dag vorderde steeds meer zon. De uitzichten waren geweldig. De foto’s spreken voor zich. In werkelijkheid was het nog veel mooier. En dan zagen wij nog niet eens de versie met blaadjes aan de bomen.

Een groot deel van de Cabot Trail gaat door het Cape Breton Highlands National Park. Dit park was juist op 1 mei open gegaan! In het park is een groot aantal wandelroutes. We hebben er 2 gedaan. ’s Ochtends de Middle Head Trail (5 km) over een rotsig schiereiland.

’s Middags The Skyline Trail (8km) naar een geweldig uitzichtpunt. Deze laatste wandeling is een must-do. In de zomer lopen hier massa’s mensen, getuige een enorme parkeerplaats. Wij stonden er met 5 andere auto’s. Het is 10 minuten lopen voor je van de parkeerplaats af bent en op het pad zit. Maar dan heb je ook wat: eerst loop je door bos (sneeuw) en veld en dan kom je na een uurtje bij de klif. Daar loopt een boardwalk via uitkijkplatforms naar beneden. In de zee onder ons zagen we een walvis!

Elanden hebben we niet gezien, wel lagen er heel veel elanden-keutels, dus ver konden ze niet zijn. In de auto hebben we in de achteruitkijkspiegel een eland zien oversteken.

Gisteren (dinsdag 3/5) maakten we de Cabot Trail af. Het weer was dramatisch: veel regen, hele harde wind en ongeveer 1 graad. Er was een windwaarschuwing afgegeven, maar volgens de eigenaar van ons motel in Chéticamp was het een “mild day”.
Toch hebben we ook deze dag weer bijzondere dingen gedaan. Om te beginnen een ontbijt bij de “Dancing Goat”, een café & bakery in the middle of nowhere, waar je heerlijk kunt ontbijten en lunchen. Na een lekker ontbijt hebben we er ook sandwiches voor de lunch gekocht.

Ontbijt bij de Dancing Goat

Daarna zijn we doorgereden naar Louisbourg, naar het gelijknamige fort. Fort Louisbourg is begin 18^e eeuw gebouwd door de Fransen om de toegang naar de Franse gebieden in Canada te beschermen. Hoewel het officieel aan de Fransen toegewezen gebied was, hebben de Engelsen het fort tot 2x toe belegerd en ingenomen. Na de 2^e keer (in 1758) hebben de Britten de hele vesting met de grond gelijk gemaakt om te voorkomen dat de Fransen het opnieuw in handen zouden krijgen. De ruïnes zijn begin 20^e eeuw tot nationaal historisch monument verklaard. In 1961 is men begonnen met een historische reconstructie van de oude vesting. Werkloze mijnwerkers uit de regio zijn hiervoor ingezet en opgeleid om oude Franse bouwtechnieken uit de 18^e eeuw toe te passen. Inmiddels is ongeveer 1/3 van het fort herbouwd.
In de stromende regen hebben we hier rondgelopen en we vonden het heel indrukwekkend.

Vandaag (woensdag 3/5) is het gelukkig beter weer en kunnen we met de boot oversteken naar Newfoundland. Gisteren was de boot namelijk gecanceld. Over Newfoundland de volgende keer meer.