In het grensgebied van British Columbia en Alberta liggen 6 nationale parken. Dit verhaal gaat over ons bezoek aan 2 van deze parken, namelijk Mount Revelstoke en Glacier. 

Maandag (12/6) reden we van Kelowna naar Revelstoke. Bij de koffiestop in Sicamous ontmoetten we twee Nederlanders die een fietsreis maken van 1,5 jaar. van Canada naar Zuid-Amerika. We hadden een leuk gesprek over fietsen en reizen en waren toch wel een tikje jaloers dat zij wél fietsten in dit prachtige gebied.

Even verder kwamen we langs Craigellachie, beroemd vanwege “The Last Spike”. Op deze plek is in 1885 de laatste nagel geslagen in de spoorlijn die Oost- en West-Canada met elkaar verbindt. Deze spoorlijn is zó belangrijk geweest voor de ontwikkeling van Canada (“a ribbon of steel from ocean to ocean symbolizes the unity of Canada”), dat we er niet omheen kunnen het er nog een aantal keer over te hebben. De plaatsen die we dezer dagen aandoen, danken vrijwel allemaal hun bestaan aan de Canadian Pacific Railway.
Wat die laatste spike betreft: bij de ceremonie is de laatste spike door de hotemetoot krom geslagen. Toen was er een andere spike nodig om de klus te klaren. Er zijn dus eigenlijk 2 laatste spikes. Het restant van het kromme exemplaar ligt in een museum in Halifax. Hier op de ceremonie-plek zijn alleen replica-spikes, te koop in het souvenirwinkeltje.

De belangrijkste feature van Mount Revelstoke National Park is de Meadows in the Sky Parkway: een weg die je in 26 km via enkele uitzichtpunten naar de top van Mount Revelstoke brengt, naar de – jawel – Meadows in the Sky: alpenweiden vol kleurige bloemen. Helaas was de weg na 10 km afgesloten, omdat er nog te veel sneeuw lag. Het was erg warm en zonnig, dus moeilijk om je dat voor te stellen. Helaas dus geen bergwei met bloemen voor ons vandaag. In plaats daarvan maakten we op een lager gelegen deel van de berg een hele mooie wandeling door het “snowforest”.

 

Dinsdag (13/6) reden we vanuit Revelstoke naar de Rogers Pass in Glacier National Park.

De Selkirk Mountains die hier liggen, vormden het laatste obstakel voor de oost-west-verbinding van de spoorlijn. Via de Rogers Pass, genoemd naar de “ontdekker” van deze pas, bleek een bergoversteek mogelijk voor de spoorlijn. Vanaf 1885 reed de trein over deze pas. Dit bracht bergtoerisme op gang: er werden hotels aangelegd en zelfs Zwitserse berggidsen ingevlogen om toeristen te begeleiden bij het maken van tochten door de bergen en over de gletsjers. Totdat er in 1917 een tunnel kwam, toen werd het stil rond de Rogers Pass. Met de voltooiing van de Trans-Canada Highway in 1962, werd de Rogers Pass opnieuw een belangrijke verkeersroute. Op de pas staat een monument dat herinnert aan het leggen van het laatste stuk asfalt van deze Trans-Canada Highway.

Wij maakten rondom de Rogers Pass een paar wandelingen en kwamen daarbij diverse overblijfselen tegen van de spoorlijn en het voormalig toerisme.

Brook Loop Trail: langs en tussen voormalige spoorbrugpilaren.

Meeting of the Waters: naar de samenvloeiing van de Asulkan Brook en de Illecillewaet River.

Op weg hier heen kwamen we langs de fundamenten van het ooit vermaarde Glacier House, een sjiek hotel naast het station, waarvan ook alleen nog fundamenten zichtbaar zijn.

Marion Lake: een steil omhoog lopend pad naar een veelbelovend bergmeer. Helaas hebben we het meer niet bereikt. We zijn na 2 km omgekeerd omdat we door sneeuw op het pad niet meer verder konden.

Op weg terug naar Revelstoke maakten we nog een paar korte natuurwandelingen:
Hemlock Grove (boardwalk door een heel groen bos); Rockgarden (door een veld met grote rotsblokken, die door gletsjer zijn achtergelaten); Giant Cedars (boardwalk door een bos met grote cederbomen).

 

Toen we woensdag (14/6) van Revelstoke naar Golden reden, hebben we nog een laatste wandeling in Glacier National Park gemaakt, naar de Bear Creek Falls.