Onze treinreis ligt dan wel achter ons, de afgelopen dagen stonden nog veel in het teken van het spoor, de Canadian Pacific Railway. Op verschillende manieren kwamen we de (voormalige) spoorlijn tegen. 

Donderdag (8/6) verlieten we Vancouver in de regen. We reden langs plaatsen die we een paar dagen eerder met de trein gepasseerd waren.
We stopten onderweg bij Fort Langley. 200 jaar geleden was dit een belangrijke handelspost van de Hudson’s Bay Company. Het was er relatief rustig, totdat Amerikaanse goudzoekers halverwege de 19^e eeuw deze kant op kwamen en dreigden de regio over te nemen. Om te voorkomen dat het gebied rond Fort Langley aan de Amerikanen ten prooi zou vallen, heeft de toenmalige gouverneur, James Douglas, aan de Britse kroon gevraagd om de Britse wetten in dit gebied geldig te verklaren. Dat betekende de geboorte van de provincie British Columbia. De officiële documenten hierover werden getekend in Fort Langley, vandaar dat dit een officiële historic site is. In het fort is nog één origineel huis, de rest is nagebouwd. Er lopen acteurs rond die het leven uit de bloeitijd van het fort  naspelen, met name om kinderen geschiedenis bij te brengen. Er liepen dan ook meerdere schoolklassen rond. Maar ook wij vonden het interessant.

We eindigden de dag in Hope. “When you leave the city, there is Hope”, had ‘s ochtends in Vancouver iemand tegen ons gezegd. Hope is de “chainsaw carving capital” van Canada. Eens per 2 jaar worden hier kettingzaag-kampioenschappen georganiseerd. De prijswinnende resultaten daarvan sieren de straten van Hope. Meer Hope is er niet.

Vrijdag (9/6) reden we eerst door de Fraser Canyon. We maakten een uitstapje naar een oude brug. Het wandelpad kruiste het spoor. We waren blij dat er niet net een goederentrein langs kwam, want die zijn erg lang, weten wij inmiddels. Natuurlijk moesten we op de terugweg alsnog wachten op zo’n trein….

De Othello tunnels waren het volgende uitstapje. Deze tunnels waren onderdeel van de Kettle Valley Railway, een spoorlijn door een spectaculair bergachtig terrein in British Columbia. De Othello tunnels waren nodig om de trein veilig door een nauwe kloof te leiden, de Coquihalla Canyon. Personenvervoer over dit traject gebeurde bij voorkeur ’s nachts, zodat de passagiers niet konden zien hoe eng het was.
De spoorlijn is ruim 50 jaar geleden opgeheven en je kunt nu over het spoorwegtracé en door de tunnels wandelen.

’s Middags kwamen we door Manning Provincial Park, waar we een paar mooie wandelingen hebben gemaakt.

Uiteindelijk kwamen we aan in Kelowna, gelegen in de vallei van het Lake Okanagan. In deze vallei draait alles om fruit en wijnbouw.

Zaterdag (10/6) begonnen we de dag met een Parkrun. Een Parkrun is een 5 km-loopje, iedere zaterdag georganiseerd door een groep plaatselijke vrijwilligers. Het is gratis en iedereen mag meedoen. Parkruns vinden in de hele wereld plaats volgens een vast principe, waarbij je tijd wordt geregistreerd en gekoppeld aan een persoonlijke streepjescode.
In Nederland is er nog geen Parkrun. Wij kenden het fenomeen via Nicole (Marion’s zusje) die in Wales woont. In Canada zijn er nog niet zo veel en wij vonden het heel leuk dat er één was in een plaats waar wij toevallig op zaterdag waren. We hoorden overigens dat er half juni een nieuwe Parkrun start in Whistler, en toevallig zijn wij daar begin augustus ook op een zaterdag, dus wie weet …..
Het parcours van de Parkrun in Kelowna was trouwens niet zo inspirerend en ging grotendeels heen en weer over een geasfalteerd stuk van het voormalige spoorwegtracé van de Kettle Valley Railway.

’s Middags hebben we gewandeld op Knox Mountain. Vanaf daar hadden we mooie uitzichten op Kelowna en Lake Okanagan.

Ook in Kelowna zelf hebben we nog gewandeld. Er is daar erg veel street art.

Zondag (11/6) zijn we gaan fietsen door de Myra Canyon. We fietsten over een heel spectaculair stuk van het voormalig spoorwegtracé van de Kettle Valley Railway. Het was een traject van 12 km, met 18 spoorbruggen (“trestles”) en 2 tunnels. Het was geweldig! De foto’s en filmpjes laten dat beter zien dan wat wij erover zouden kunnen zeggen.

Je kunt zien dat de natuur nogal is aangetast door een enorme bosbrand uit 2003. Daarbij zijn ook 12 van de 18 trestles verwoest. Deze zijn toen, voor de 2^e keer, door vrijwilligers weer helemaal opgebouwd.

Maandag (12/6) gingen we verder richting de echte bergen. Daarover volgende keer.