In onze Canada-reis hebben wij tien dagen ingeruimd voor een uitstapje naar de Verenigde Staten, vooral om daar het Yellowstone Park te bekijken, nu we toch “in de buurt” zijn. Op naar de States dus! 

Op zondag (25/6) lieten we Drumheller achter ons en zetten koers naar het Zuiden. We reden wederom over de lange rechte wegen over de prairies, met akkers (wheat country), weilanden, soms wat vee en een enkele ja-knikker.

In de buurt van de plaats Fort MacLeod bezochten we de UNESCO World Heritage Site Head-Smashed-In Buffalo Jump. Hier, in de Porcupine Hills, jaagden de Blackfoot-indianen duizenden jaren op bizons. Ze dreven een kudde op ingenieuze wijze in de richting van een klif en de dieren stortten vervolgens over de rand en tientallen meters naar beneden. Alles van de bizons werd door de indianen gebruikt, om te eten, om zich te kleden, om gereedschap van  te maken, etc., etc. Het was een heel educatief museum over de bizonjacht, waarbij Blackfoot-indianen uit het gebied uitleg gaven over de gebruiken van hun volk.

Nog wel even vertellen waar de naam vandaan komt: een jonge indiaan had spannende verhalen gehoord over de bizonjacht en wilde van dichtbij zien hoe dat er aan toe ging. Hij verstopte zich direct onder de klif, om de bizons naar beneden te zien storten. Zijn stamgenoten vonden hem later terug onder het kadaver van een bizon, met zijn  “head smashed in”. Wat er precies is gebeurd, weet niemand, maar sindsdien heet deze plek Head-Smashed-In Buffalo Jump.
Na het museumbezoek, maakten we ook nog een wandeling onder langs de klif. De grond is hier hoger dan hij was, omdat er veel bizonresten onder liggen.

Hierna reden we nog verder naar het zuiden en bij Carway staken we de grens over naar de Verenigde Staten.

We lieten de prairies in Canada en zaten in no time weer in de Rocky Mountains. We verbleven in St. Mary (Montana), aan de rand van Glacier National Park.

Maandag (26/6) verkenden we Glacier National Park. In de VS dus, niet te verwarren met het gelijknamige park in Canada bij Rogers Pass. Glacier National Park dankt zijn naam aan de vele gletsjers die hier zijn. Momenteel zijn er nog ongeveer 25 gletsjers, een fractie van wat er was in 1850, toen ze op hun hoogtepunt waren. Men verwacht dat over 5 tot 15 jaar hier alle gletsjers verdwenen zullen zijn ….
Glacier National Park is dan wel een park in de VS, verder werkt het gewoon hetzelfde als in Canada. Ook hier werden we weer geconfronteerd met een weg die vanwege sneeuw was afgesloten: dwars door Glacier National Park loopt de Going-to-the-Sun-Road. Helaas konden we vanaf de oostkant maar een kleine 25km rijden (van de in totaal 85km). Mooie uitzichten, dat wel

en we hebben ook een paar mooie wandelingen naar watervallen gemaakt.

Veel dode bomen na bosbranden en veel bloemen die daardoor weer de ruimte kregen.

’s Middags zijn we via een spectaculaire weg (bochtig, diepe afgrond, zonder vangrail) naar Two Medicine Lake gereden, in een ander stuk van Glacier National Park. Ook daar hebben we nog gewandeld. Er werd veel gewaarschuwd voor beren, maar we hebben ze niet gezien. Ons viel op dat de Amerikanen hier allemaal met grote spuitbussen bear spray lopen. Wij houden het bij een belletje aan onze rugzak.

Na dit korte verblijf bij Glacier National Park, trekken we verder zuidwaarts richting Yellowstone. Hierover volgende keer meer.