Zoals gezegd zijn we op Vancouver Island, weer een heel apart stukje Canada. In 2 weken zullen we dit eiland gaan ontdekken. We beginnen in het noorden. 

Vancouver Island ligt ten westen van Canada. Het is qua grootte iets kleiner dan Nederland: 450 km van noord naar zuid, 150 km van oost naar west. Het is de grootste bewoonde landmassa tussen Canada en Nieuw-Zeeland. De meeste toeristen arriveren in het zuiden van Vancouver Island, vanuit de stad Vancouver. Meestal komen ze daarna niet verder dan halverwege het eiland. Wij kwamen juist in het noorden van het eiland aan en begonnen dus met verkenning van dit minder bekende gebied.

Vrijdag (21/7) reden we in de regen van Port Hardy naar Telegraph Cove, dat in het noorden aan de westkust ligt. Ondanks de regen maakten we onderweg twee wandelingen.

Telegraph Cove is een hele kleine baai, die zijn naam dankt aan het telegraafstation dat hier in 1911 werd neergezet. Er kwam een zalm-pekel-bedrijfje bij. Hier werd de vers gevangen zalm gepekeld en in houten kisten gedaan voor verscheping naar (met name) Japan. Voor die kisten was hout nodig, dus kwam er ook een houtzaagmolen in de baai. Een nederzetting was geboren. In de hoogtijdagen woonden er 60 mensen. Er was zelfs een schooltje, dat open kon blijven zolang er minimaal 6 kinderen op zaten. Ook toen het zalm-bedrijf werd gesloten, bleef de houtzaagmolen nog lang in bedrijf. Vanaf de jaren 70 is de baai langzaam veranderd in een toeristendorpje: er kwam een jachthaventje, een camping, een (lelijk) appartementengebouw; op de plek van de voormalige “saltery” kwam een restaurant; de voormalige houten woonhuisjes op palen kun je nu als vakantiehuisje huren.

Wij zaten in een appartementje met geweldig uitzicht op het haventje. Zo konden wij genieten van visserbootjes die in- en uitvoeren, vissers die hun gevangen vis bij aankomst schoonmaakten op schoonmaaktafels die aan het begin van de steigers staan en ottertjes die op de steiger aan het spelen waren (filmpje).

Vanuit Telegraph Cove worden ook whale watch excursies georganiseerd. Zaterdag (22/7) hebben wij zo’n ruim 3 uur durende tocht gemaakt.

We werden niet teleurgesteld ! We zagen minstens 5 verschillende (bultrug-)walvissen die één of meer keer hun staart lieten zien. Inmiddels weten we hoe het spotten werkt: eerst zie je een pluim water omhoog spuiten, gevolgd door een stukje rug met vin. Dat herhaalt zich een paar keer. Als de onderrug echt hoog gebogen uit het water komt, dan weet je dat daarna de duik gaat volgen met de staart die als laatste de zee inglijdt. Op dat moment zit iedereen natuurlijk te wachten, om er een mooie foto van te kunnen maken. We hebben een paar foto’s, waarvan één met een mooie staart. We hebben ook twee filmpjes.

We zagen ook nog purpoises (soort dolfijnen), zeehonden en zeeleeuwen, verschillende soorten vogels en zelfs hertjes die naar een eilandje waren gezwommen.

Zondag (23/7) scheen na twee dagen bewolking gelukkig de zon weer, zodat we nog mooie foto’s van Telegraph Cove konden maken.

En vooruit, ook een promotiefilmpje.

Hierna gingen wij verder richting het zuiden.