De plaats Campbell River ligt aan de oostkust in het midden van Vancouver Island. Volgens de inwoners van het zuidelijk deel van het eiland, eindigt hier de beschaving. Tijdens onze whalewatch-trip (in het noorden!) werden mensen uit Victoria (in het zuiden) begroet met een hartelijk: “you’ve made it past Campbell River!”.
Vanuit Campbell River rij je zó naar Strathcona Provincial Park, het oudste provincial park van British Columbia: het neemt zo’n beetje het hele middendeel van Vancouver Island in. 

Op zondag (23/7) volgden we de Oceanside Route van Telegraph Cove naar Campbell River. Links de zee, rechts het groene bergachtige binnenland. Een prachtige weg. Onderweg lunchten we bij het Cable Cookhouse, een huis gemaakt van 3.000m gebruikte logging-kabels. Het enige kabelhuis ter wereld en volgens de uitbaatster van het café zal dat niet voor niets zijn: de kabels wegen namelijk een slordige 26 ton en het was een enorm zwaar karwei om het te bouwen.

Mount H’Kusam (altijd met wolk rond de top)

Logging, houtwinning, is hier trouwens big business. We hebben een tijd staan kijken hoe ze met de enorme boomstammen omspringen. Heel boeiend.

Campbell River zelf is niet heel bijzonder. Ze hebben wel een authentieke vis-pier, Discovery Pier, de oudste vispier in Canada in zout water; met bijna 200m is het ook de langste openbare pier. Deze pier is speciaal aangelegd om te kunnen vissen: in de balustrade zitten overal gaten, waar je je hengel in kunt zetten.

We maakten een wandeling door het Elk Falls Provincial Park, o.a. naar een waterval en een hangbrug, aangelegd zodat je vanaf de brug de waterval nóg beter kunt bekijken. Die brug is dan weer een attractie op zich.

Maandag (24/7) brachten we een bezoek aan Strathcona Provincial Park. Een groot wildernis-gebied, met een klein stuk waar je als toerist kunt komen. Er loopt één (doodlopende) weg het park in, langs het Buttle Lake.

Langs deze weg zijn verschillende parkeerplaatsen waar vandaan je wandelingen kunt maken. Wij deden een paar wandelingen, die allemaal een waterval als beloning hadden: Lupin Falls, Karst Creek Falls, Lower Myra Falls (met poeltje voor zwemmen of pootjebaden. Het leek aantrekkelijk, maar het water was echt héél erg koud) en Upper Myra Falls (bereikt na een eenzame 4km-lange wandeling door het bos).

Lupin Falls

Karst Creek Falls

Eenzame wandeling

Upper Myra Falls

Lower Myra Falls

Dinsdag (25/7) verlieten we Campbell River. We bekeken onderweg de kunstwerken van de jaarlijkse competitie van kettingzaaghoutbewerkers (in een parkje in Campbell River) en van de Canadian Open zandsculpturen-kampioenschappen (op het strand van Parksville).

In deze laatste plaats verlieten we de weg langs de oostkust en staken het eiland over naar de westkust.
We zijn nu in Tofino, aan het einde van de Trans Canada Highway (de snelweg die helemaal van Newfoundland in het oosten naar Vancouver Island in het westen loopt). We zijn hier twee dagen, dus genoeg te vertellen in ons volgende verhaal.