We brachten 2 dagen door in Victoria, de hoofdstad van British Columbia (BC), gelegen aan de zuidkust van Vancouver Island. 

Op vrijdag (28/7) verlieten we Tofino. We konden Pacifiac Rim National Park nog niet helemaal loslaten, daarom deden we eerst nog een wandeling, over een oud pad van de First Nations naar het strand: tegenwoordig leidt boardwalk met vele trappen naar Halfmoon Beach.

 

Onderweg naar Victoria maakten we een stop bij Sproat Lake om prehistorische rotsschilderingen te bekijken.

 

Daarna reden we naar Chemainus, bekend door muurschilderingen van veel recenter datum (jaren 80 – 20^e eeuw).

 

Verder onderweg:

 

Victoria is in 1843 begonnen als Fort Victoria, een strategische handelspost van de Hudson Bay Company. In de tijd van de goldrush (vanaf 1858) sterk gegroeid, omdat veel gelukszoekers hier een laatste stop maakten voordat ze de rimboe in trokken.
Overigens niet vergeten dat (ook) hier al 1000-en jaren diverse First Nations woonden. Je wordt hier o.a. aan herinnerd door diverse totempalen in de stad.

 

Volgens sommigen is het vooral de Engelse sfeer die Victoria nu aantrekkelijk maakt. Wij vonden het een leuke stad, met een compact centrum rondom de Inner Harbour. Vooral de kleurrijke bloemperken en -bakken vielen ons op.

 

 

 

We volgden zaterdag (29/7) een rondleiding door het Legislative Building, het parlementsgebouw van BC.

 

We kwamen een paar leuke dingen te weten: zo zijn er verschillende varianten van het wapen van BC in het gebouw terug te vinden met heraldische missers; er is gekozen voor rode vloerbedekking in de vergaderzaal omdat dat het beste uitkomt op tv; het glas-in-lood raam voor Queen Victoria’s jubileum: de ondergaande zon boven de vlag van het Verenigd Koninkrijk was een belediging voor de vorstin, want in haar rijk ging de zon nooit onder.

 

Later op de dag bezochten we de Butchart Gardens, 20 km bij Victoria vandaan. Veel Canadezen die we op onze reis tegenkwamen hadden ons op het hart gedrukt daar vooral naar toe te gaan. Gelukkig maar, anders hadden we dat misschien niet gedaan.
De Butchart Gardens zijn aangelegd op het terrein van een voormalige steengroeve. Mijnheer Butchart was directeur van die mijn, zijn vrouw ging over de tuin. Ze begon in 1904 met het eerste deel van de tuin, in de loop der jaren kwamen er steeds meer deeltuinen bij, zoals de Sunken Garden, de rozentuin, de Japanse tuin en de Italiaanse tuin. Het was er werkelijk prachtig !In 1939 gaven ze de tuin cadeau aan hun kleinzoon voor zijn 21^e verjaardag. De tuinen zijn nog steeds familiebezit, maar sinds 2004 is het geheel een National Historic Site.

 

We hadden het geluk er op een zaterdag(avond) in juli te zijn, want in de zomermaanden is er elke avond een “concert on the lawn” en op zaterdag wordt de avond afgesloten met een grootse vuurwerkshow van een half uur.

Zondag (30/7) stond voor ons vooral in het teken van Terry Fox. Terry Fox is een échte held van Canada: in 1980 liep hij zijn Marathon of Hope, om geld in te zamelen voor kankeronderzoek. Zelf had hij 3 jaar eerder zijn rechterbeen moeten laten amputeren in verband met botkanker in zijn knie. Zijn plan was om dwars door Canada te lopen van oost naar west. Hij liep iedere dag ongeveer een marathon en dat met een prothese (!).
Na 143 dagen (hij was toen óver de helft van de beoogde afstand) moest hij opgeven, toen bleek dat de kanker terug was, nu in zijn longen. Hij overleed 9 maanden later. Er was toen bijna 24 miljoen dollar gedoneerd, zoals hij had gewenst: 1 dollar per Canadees.
We waren Terry Fox al een aantal keer eerder ‘tegengekomen’: in diverse steden hebben we een standbeeld van hem gezien, in het Mount Robson Provincial Park is een berg naar hem genoemd en bij de zandsculpturen in Parksville was hij uitgebeeld in een sculptuur met helden van Canada.
We vonden het toepasselijk om het standbeeld van Terry Fox in Victoria als doel te maken van ons hardlooprondje van deze zondag.

 

Daarna gingen we naar het Royal BC Musem waar een tentoonstelling over Terry Fox was. Uiteindelijk hebben we in het museum de vaste collectie gelaten voor wat het was en alleen die tentoonstelling bekeken. Het was bijzonder indrukwekkend. En ontroerend. (Een doos tissues stond er niet voor niets).

 

Inmiddels hebben we Victoria alweer verlaten. Volgende keer vertellen we over onze laatste dagen op Vancouver Island.