Algonquin Park

Na een laatste zonnige ochtend in Ottawa reden we zaterdag (27/5) in noordwestelijke richting naar Algonquin Provincial Park, om daar twee dagen te wandelen. Onderweg kwamen we langs het plaatsje Killaloe, Birthplace of BeaverTails.

Op onze eerste dag in Toronto (6 ½ week geleden) werd ons verteld over de typisch Canadese lekkernij “Beavertail”. Toen we zaterdag bij het plaatsnaambordje van Killaloe de toevoeging zagen “Birthplace of BeaverTails”, zijn we het dorpje ingereden voor nader onderzoek. Een Beavertail is gefrituurd deeg met kaneel en suiker, platgemaakt en uitgetrokken, zodat het de vorm heeft van een beverstaart. Het is een groot succes in Canada en je kunt het in veel varianten krijgen. Wij aten het met appel en maple syrup en vonden het verrassend lekker.

Algonquin Park is een uitgestrekt natuurpark, waarvan het grootste deel alleen te voet of per kano bereikbaar is. Het bestaat uit bos en duizenden meertjes. Alleen in de zuidelijke punt loopt van oost naar west een weg van ongeveer 60 kilometer. Vanaf die weg kun je verschillende wandelingen starten.
Zondag (28/5) hebben we de hele dag doorgebracht in het park. Behalve enkele wandelingen hebben we er ook een fietstocht gemaakt over een oud spoorwegtracé.

Het was mooi en warm weer, maar dat zorgde ook voor een enorme plaag aan muggetjes. Tijdens het fietsen hadden we daar niet zoveel last van, omdat de muggetjes ons niet konden bijhouden. Maar tijdens het wandelen werden we helemaal lek geprikt, ondanks veelvuldig insmeren met antimuggenspul.
De wandelingen waren heel afwisselend. We maakten er bijvoorbeeld een door een bos, waar de geschiedenis van de houtwinning in dit gebied werd uitgelegd aan de hand van oude gebouwen, voertuigen en voorwerpen. Eigenlijk was het een soort openluchtmuseum, compleet met levensgrote kunststof-paarden.

Een tweede wandeling ging naar een spannend uitkijkpunt op een klif. Ook wandelden we rond twee meertjes, die zijn ontstaan door toedoen van bevers, die daar dammen hebben aangelegd.